a a a
2018-01-22

Liturgia w dniu św. Sawy Serbskiego. 25.I.

W dniu pamięci świętego Sawy Serbskiego (czwartek 25.I.) w domowej cerkwi św.Mikołaja będzie, już tradycyjnie, sprawowana Liturgia Święta w języku serbskim. Początek o godz. 8:00. Serdecznie zapraszamy.

 

 

SAWA I, arcybiskup Serbii (Swiatitiel Sawwa, pierwyj archijepiskop Sierbskij), 12/25 stycznia (rocznica śmierci), 6/19 maja (przeniesienie relikwii) i 30 sierpnia/12 września (Sobór świętych hierarchów serbskich), zm. 1237.

   Urodził się w 1175 r. Był trzecim synem serbskiego króla Stefana I. Na chrzcie otrzymał imię Rastko (odpowiednik rosyjskiego Rościsława).
   Mając osiemnaście lat Sawa opuścił Serbię i wraz z pochodzącym z Rosji mnichem wyjechał na Świętą Górę Atos. Tam złożył śluby zakonne i zamieszkał w ruskim monasterze św. Pantelejmona. Wkrótce przeniósł się do greckiego klasztoru Watopedu.
   Po pewnym czasie ojciec Sawy - król Stefan pogodził się z wybraną przez syna drogą życia, przekazał władzę drugiemu synowi, a sam złożył śluby zakonne z imieniem Symeon (później otrzymał przydomek "wydzielający mirrę"). Wraz z ojcem, Sawa zbudował na Świętej Górze serbski monaster Chilandaru.
   Po dwudziestu latach pobytu na Atosie Sawa powrócił do Serbii i zamieszkał w monasterze studenickim. Z pomocą mnichów, którzy przybyli wraz z nim, zaczął organizować w kraju Cerkiew. Wkrótce ponownie udał się na Świętą Górę, gdzie właśnie przybywał patriarcha konstantynopolitański, by prosić go o autokefalię dla Cerkwi serbskiej. Uzyskawszy w 1219 r. autonomię został pierwszym serbskim arcybiskupem.
   Po czternastu latach służby arcybiskup Sawa powołał na swego następcę św. Arseniusza, a sam pojechał na Daleki Wschód. Wracając skierował kroki do Bułgarii, pragnąc odwiedzić swego kuzyna - króla bułgarskiego Asena. Przebywając w Tyrnowie przeziębił się i zmarł 14 stycznia 1237 r. W spuściźnie literackiej pozostawił tłumaczenie na język cerkiewnosłowiański "Księgi Kormczej".
   Ponad rok relikwie zmarłego pozostawały w Tyrnowie, bowiem król bułgarski nie chciał wydać ich Serbom. Dopiero gdy serbski władca Władysław osobiście udał się do Bułgarii z prośbą o zwrot świętości, odzyskano ciało. Oficjalna kanonizacja św. Sawy odbyła się w 1253 r.
   W 1595 r., podczas najazdu Turków na Bałkany, w Belgradzie spalono relikwie świętego. Pod koniec XIX w. powstała idea budowy na tym miejscu cerkwi jemu poświęconej. Z przyczyn historycznych plany wielokrotnie odkładano. Zaczęto je realizować dopiero w 1985 r., kiedy położono kamień węgielny pod jedną z największych cerkwi na świecie - sobór św. Sawy Oświeciciela Serbskiego. Z powodu swych wielkich zasług dla narodu serbskiego św. Sawa nazywany jest patronem Serbów. Jest też zapewne najbardziej znanym spośród wszystkich serbskich świętych.
   W ikonografii Sawa przedstawiany jest w tradycyjnym typie świętego biskupa. Jest starym mężczyzną z dosyć długą brodą, która zależnie od wyobrażenia jest kasztanowa lub siwa, często charakterystycznie równo ścięta pod kątem prostym. Odziany jest w liturgiczne szaty biskupie, zazwyczaj ozdobione dużymi krzyżami. Prawą rękę unosi w błogosławieństwie, w lewej trzyma Ewangelię.

   Imię Sawa (Saba, Sabbas) pochodzi z języka aramejskiego od słowa saba - "starzec, dziadek".



opr. Jarosław Charkiewicz

serwisy internetowe strony internetowe